Legwan – mały smok w twoim domu

Jednym z najbardziej zagadkowych, a zarazem charakterystycznych stworzeń, spośród możliwych do wyboru w domowej hodowli, jest legwan zielony, określany często mianem smoka. Legwan to pojęcie bardzo obszerne, w tej grupie gadów mieści się bowiem ponad trzydzieści różnych gatunków. Wyróżnia się gatunki naziemne, naskalne i nadrzewne (takie jak właściwy bohater tego artykułu, legwan zielony). Ciekawostkę stanowi legwan morski, który żyje w wodzie morskiej w okolicach Galapagos, jako jedyny spośród tych niezwykłych gadów. Czasami między gatunkami może dochodzić do mieszania się, wówczas powstaje tzw. legwan krzyżówka.

Legwan zielony – charakterystyka, tryb życia

Legwany to roślinożerne jaszczurki, występujące na terenach od południowo-zachodniej części Stanów Zjednoczonych po Amerykę Południową, Galapagos, Antyle i Fidżi. Ich naturalne środowisko to tropikalne lasy deszczowe i namorzynowe, przez co preferują obszary o wysokiej wilgotności – pomiędzy 65, a 90%, a także stosunkowo dużych temperaturach, w przedziale 25-35°C. Legwany to stworzenia terytorialne, prowadzące samotniczy tryb życia, w przypadku konfrontacji walczą o swoje siedliska. Lubią zamieszkiwać okolice zbiorników wodnych. Dużą część życia legwan zielony w warunkach naturalnych spędza w konarach wysokich drzew, wygrzewając się w promieniach słońca. W grupach żyją jedynie młode osobniki, wybierają one wówczas niższe obszary lasu.

Legwan zielony, a hodowla w domu

Podstawową rzeczą, jaką należy ustalić, jest wielkość legwana zielonego. Określenie go mianem dużej jaszczurki nie wystarczy. Dorosłe osobniki potrafią osiągać nawet 1,5 m długości, wymagają więc bardzo dużej przestrzeni do zagospodarowania. Legwan zielony jest niezwykle wymagającym podopiecznym, dlatego z rozwagą należy podejść do wyboru takiego zwierzęcia. Poza ogromnymi rozmiarami, legwany zielone, jako że wywodzą się ze specyficznego środowiska, wymagają przygotowania konkretnych warunków życiowych i poprowadzenia ściśle ustalonej diety.

Dorosły legwan w warunkach domowych potrzebuje odpowiednio dużego terrarium , którego minimalne wymiary powinny wynosić 120x100x200 cm, ponadto jego układ musi być pionowy. Młodsze osobniki wymagają terrarium przejściowego, mniejszego, by nie zrobiły sobie krzywdy. Terrarium należy wyposażyć w odpowiednie podłoże , w tym celu dobrze sprawdzi się m.in. włókno kokosowe. Dodatkowo, w miejscu zamieszkania legwana, powinny się znaleźć różnorodne akcesoria, takie jak sztuczne rośliny wiszące, konar drzewa, liany i basen na wodę. Terrarium musi być zraszane, w celu utrzymania wilgotności. Konieczne jest również dobranie odpowiedniego oświetlenia, w tym generującego promienie UV-A i UV-B, które wpływają na utrzymanie gada w dobrym zdrowiu.

Dieta legwana zielonego – jak zatroszczyć się o jego zdrowie

Dorosłego legwana należy karmić dwa, trzy razy w tygodniu, młodsze jaszczurki natomiast wymagają podania posiłku codziennie. Legwany to roślinożercy, więc to właśnie rośliny muszą być podstawą ich diety. Okazjonalnie można uzupełniać ją białkiem zwierzęcym pod postacią różnorakich świerszczy, lub larw, np. mącznika młynarka. Owady, które podajemy legwanom powinny być po wylince, ponieważ gady te nie są w stanie strawić chitynowego pancerzyka. W codziennej diecie najlepiej sprawdza się mniszek lekarski, liście babki lancetowatej, chrzanu, bazylii, mięty, roszponki, rukwi wodnej, lipy czy brzozy. Dobrym wyborem jest także ogórek, czy jeżyny i maliny. Warto podawać legwanowi również susze roślinne i pokarm , który szczególnie przydatny jest w jesieni i zimie, gdy trudniej o zdobycie niektórych, świeżych przysmaków. Kategorycznie nie wolno karmić legwanów awokado, pietruszką, cytrusami, sałatą, kapustą, pokrzywą ani bluszczem. Ponadto ich dieta musi być uzupełniana kompleksami witamin, dopasowanymi do potrzeb gadów Witaminy podaje się dwa razy w tygodniu, natomiast osobno powinno się dozować im także wapń, mniej więcej co trzy, cztery dni. Ważne jest, by podawać je osobno, nie razem z witaminami.

Informacje dodatkowe – gatunek objęty ochroną

Legwan zielony należy do grupy zwierząt dziko żyjących, które objęte są ścisłą ochroną gatunkową. Rok 1973 przyniósł konwencję o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem, tzw. CITES, określaną także mianem konwencji waszyngtońskiej. Jej celem i głównym założeniem jest ograniczenie nielegalnych hodowli i czarnorynkowego obrotu zwierząt i roślin objętych ochroną. W związku z tym, każda osoba nabywająca legwana musi otrzymać dowód legalnego zakupu i dokument świadczący o pochodzeniu zwierzęcia. Dokumenty należy następnie przedłożyć w Urzędzie Miasta w celu zarejestrowania gada.